قسمتی از رمان هانا پسر تقلبی
ﭘﺴﺮه ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮم اﻧﺪاﺧﺖ.
زل زده ﺑﻮدم ﺗﻮی ﭼﺸﻤﺎش، ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎﺷﻮن ﻫﯿﮑﻠﯽ و ﺧﻮﺷﮑﻞ و ﺧﻮﺷﺘﯿﭗ ﺑﻮدﻧﺪ.
ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎه ﯾﮑﯿﺸﻮن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﭼﺸﻢ از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﮕﯿﺮم.
_ ﭼﻪ ﭘﺴﺮ رﯾﺰی…
اﺧﻤﯽ روی ﭘﯿﺸﻮﻧﯿﻢ ﻧﺸﺴﺖ…
ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﺪادم و از ﺟﻠﻮﺷﻮن رد ﺷﺪم و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺮوﺟﯽ داﻧﺸﮕﺎه رﻓﺘﻢ.
ﺑﻌﺪ ﺑﺮداﺷﺘﻦ دوﭼﺮﺧﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻐﺎزه ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدم.
ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﻮﯾﯽ ﻫﻨﻮز از دوﭼﺮﺧﻪ ﭘﯿﺎده ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻋﻤﻮ رﺣﻤﺖ ﺑﯿﺮون دوﯾﺪ و ﮐﺎور ﻟﺒﺎس ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ.
_ ﺑﯿﺎ ﭘﺴﺮم ﺳﺮﯾﻊ اﯾﻦ رو ﺑﺒﺮ ﺑﻪ آدرﺳﯽ که روی ﮐﺎﻏﺬه ﺑﺪو…
ﻧﮕﺎﻫﯽ ب آدرس اﻧﺪاﺧﺘﻢ، آه ﺑﺎز ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ اون ﺳﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﺮم.
ﭘﺎﻫﺎم دﯾﮓ ﺗﻮان ﻧﺪاﺷﺖ، به ﻧﺎﭼﺎر ﻟﺒﺎسو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺗﻮی ﺻﻨﺪوق ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدم.
ﺑﻌﺪ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﯿﺪم، ﺟﻠﻮی ﯾﻪ ﻋﻤﺎرت ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮑﻞ اﯾﺴﺘﺎدم.
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت اﻓﺘﺎد، ﺧﻮﻧﻪ ﭘﺪرﯾﻢ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت ﺑﻮد.
اﮔﺮ ﻋﻤﻮم درﺣﻘﻢ ﻧﺎﻣﺮدی ﻧﻤﯿ ﮑﺮد اﻟﺎن ﻟﺎی ﭘﺮ ﻗﻮ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﺑﺠﺎی اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ…
زﻧﮓ در رو زدم، در ﺑﺎ ﺻﺪای ﺗﯿﮑﯽ ﺑﺎز ﺷﺪ.
درو ﻫﻞ دادم و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺣﯿﺎط اﻧﺪاﺧﺘﻢ، ﺣﯿﺎط ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد.
ﻗﺪﻣﯽ ﺟﻠﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ.
_ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺲ؟؟ از ﺧﺸﮏ ﺷﻮﯾﯽ اوﻣﺪم.
ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﯿﻮﻣﺪ ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺻﺪای زﻧﯽ ﺗﻮﺟﻬﻤ رﻮ ﺟﻠﺐ ﮐﺮد.
_ ﭼﯿﺰی ﻣﯿﺨﻮای ﭘﺴﺮم؟؟
_ ﻟﺒﺎﺳﺘﻮن رو آوردم.
ﭘﯿﺮزن ﻟﺒﺨﻨﺪی زد.
_ ﺑﺒﺮش داﺧﻞ ﺑﺪه ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرا.
ﺑﺎﺷﻪ ای ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت رﻓﺘﻢ.
داﺧﻞ ﻋﻤﺎرت ﭘﺮ از ﻣﺠﺴﻤﻪ و وﺳﺎﯾﻞ زﯾﻨﺘﯽ ﮔﺮون ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻮد.
و ﺗﻌﺪادی ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ از اﯾﻦ ﻃﺮف ﺑﻪ اون ﻃﺮف می دوﯾﺪن. دﺳﺘﯽ…